CBDA — SUROWA HISTORIA
Odkrywanie terapeutycznego potencjału botanicznego prekursora CBD
W ciągu ostatnich pięciu lat świat zakochał się w kannabidiolu (CBD). Być może największe zainteresowanie miało miejsce w krajach takich jak Wielka Brytania i Stany Zjednoczone, gdzie prawie 10% populacji przyznaje się do spróbowania oleju CBD. Większość ludzi prawdopodobnie zakłada, że konopie indyjskie lub przemysłowe, używane do wytwarzania produktów CBD, można znaleźć kapiące z magicznej cząsteczki. Ale w rzeczywistości tak nie jest.
Kwas kannabidiolowy (CBDA) – botaniczny prekursor CBD – znajduje się w świeżych, surowych konopiach indyjskich i przemysłowych. CBD powstaje tylko wtedy, gdy jego kwaśny odpowiednik jest wystawiony na działanie ciepła.
Poza wąskim gronem reprezentującym naukę o kannabinoidach, CBDA nie uzyskało takiej sławy, jaką cieszy się jego botaniczne rodzeństwo. Rzeczywiście, przez wiele lat błędnie uważano CBDA za związek nieaktywny. Ten pogląd – w połączeniu z niestabilnością CBDA, przez którą z czasem zaczyna ulegać degradacji – sprawił, że badania naukowe nad kwasową formą CBD są dość ograniczone.
Ale CBDA przeżywa obecnie swego rodzaju renesans oraz zwiększone zainteresowanie mediów, dzięki wprowadzeniu na rynek opatentowanego „estru” CBDA (intrygującego molekularnego wariantu CBD) i wielu pozytywnych anegdotycznych relacji o skuteczności CBDA od pacjentów i lekarzy.
CO TO JEST CBDA?
Kwas kannabidiolowy został po raz pierwszy wyizolowany przez izraelskiego naukowca Raphaela Mechoulama w 1965 roku. Poprzez wystawienie na działanie wystarczającej ilości ciepła lub światła słonecznego, CBDA zmienia się w CBD poprzez proces chemiczny zwany dekarboksylacją, w którym następuje utrata grupy karboksylowej.
Podczas gdy wielu z nas kojarzy dekarboksylację z konopiami indyjskimi, ta sama reakcja chemiczna zachodzi w oddychaniu komórkowym. To jest powód, dla którego wszyscy wydychamy CO2 jako produkt uboczny metabolizmu.
Przez wiele lat dekarboksylowane kannabinoidy były uważane za związki „aktywowane”, wywołujące silniejsze efekty terapeutyczne w naszych ciałach. Jednak to założenie zostało ostatnio odwrócone do góry nogami w badaniach wykazujących, że aktywacja receptorów serotoninowych 5-HT1A przez CBDA jest znacznie silniejsza niż przez CBD. Wykazano również, że CBDA ma silniejsze powinowactwo wiązania niż CBD jako antagonista innego ważnego receptora, znanego jako GPR55.
Odkrycia te sugerowały, że CBDA może rzeczywiście zająć ważne miejsce na stole terapeutycznym w przypadku schorzeń tak różnych, jak rak, lęk, padaczka oraz oporne na leczenie nudności i wymioty.
CBDA NA NUDNOŚCI I WYMIOTY
Serotonina jest prawdopodobnie najbardziej znaną klasą neuroprzekaźników ze względu na jej rolę w regulacji nastroju. Jednak biologiczny zasięg serotoniny wykracza daleko poza uszczęśliwianie nas. Bierze udział w tak różnorodnych funkcjach fizjologicznych, jak nudności, wymioty i ruchy jelit.
Wiele z tego, co wiemy o aktywacji receptorów serotoninowych 5-HT1A przez CBDA, pochodzi z badań Erin Rock i jej zespołu z Guelph University w Ontario, kierowanego przez neurolog Lindę Parker. Rock zbadała terapeutyczne zastosowanie zarówno CBD, jak i CBDA w przypadku różnych rodzajów nudności i wymiotów. Pokazała, że poprzez wiązanie z receptorami 5-HT1A w silniejszy sposób niż CBD, CBDA tłumiło nudności i wymioty wywołane przez toksyny i chorobę lokomocyjną.
Być może najbardziej ekscytujący przełom dotyczy niezwykłego sukcesu CBDA w zmniejszaniu nudności antycypacyjnych – rodzaju intensywnych nudności, których doświadcza się przed chemioterapią, kiedy pacjenci czują się okropnie jeszcze przed rozpoczęciem leczenia. Należy zauważyć, że nudności antycypacyjne nie mają skutecznego leczenia farmakologicznego.
W innym badaniu oceniającym skuteczność łączenia CBDA z ondansetronem, standardowym lekiem przeciwwymiotnym, zespół Rock odkrył, że nawet przy bardzo niskich dawkach CBDA wzmacniało przeciwwymiotne działanie leku farmaceutycznego. W rzeczywistości Rock twierdzi, że ilość CBDA potrzebna do zmniejszenia nudności była oszałamiająco 1000 razy mniejsza niż wymagana przez CBD, aby uzyskać ten sam efekt.
Co więcej, kanadyjscy naukowcy potwierdzili, że CBDA nie odurza ani nie osłabia, ponieważ nie wchodzi w interakcje z receptorami kannabinoidowymi CB1. To sprawia, że CBDA jest potencjalnie lepszą opcją dla pacjentów, którzy zmagają się ze zmieniającymi nastrój skutkami konopi indyjskich bogatych w THC lub dronabinolu (zatwierdzony przez FDA syntetyczny THC).
CBDA I PADACZKA
CBD wdarło się do głównego nurtu głównie ze względu na swoje słynne działanie przeciwdrgawkowe. Do tej pory jedynym zatwierdzonym lekiem CBD w Stanach Zjednoczonych jest oczyszczona nalewka CBD Epidiolex, przeznaczona na trzy rodzaje padaczki lekoopornej.
Nic dziwnego, że GW Pharma, firma stojąca za Epidiolex, uważnie przygląda się potencjałowi terapeutycznemu CBDA. W badaniach farmakokinetycznych porównujących CBDA z CBD, naukowcy z GW odkryli, że CBDA ma lepszą biodostępność i szybsze „wejście” niż CBD – właściwości, które sprawiają, że CBDA jest bardzo atrakcyjną opcją dla rozwoju leków.
Nie tylko wymaga to niższych dawek (tym samym zmniejszając ryzyko wystąpienia skutków ubocznych), ale CBDA jest też bardziej skuteczne w redukcji niektórych parametrów napadów. Niektóre z tych danych pojawiają się we wniosku patentowym GW dotyczącym „Zastosowania kannabinoidów w leczeniu padaczki”, a nie w recenzowanym badaniu. Ale z pewnością potwierdza to odkrycia Rock, a także anegdotyczne raporty pochodzące od amerykańskich klinicystów zajmujących się konopiami, takich jak Bonni Goldstein i Dustin Sulak, którzy odnieśli wielki sukces w leczeniu pacjentów za pomocą CBDA.
HISTORIA PRZYPADKU
Peruwiański lekarz Max Alzamora podzielił się przekonującym studium przypadku dotyczącym CBDA podczas niedawnego webinarium Society of Cannabis Clinicians.
14-letnia Glendy przyszła do jego gabinetu z 10 napadami dziennie z powodu autoimmunologicznego zapalenia mózgu. Przed spotkaniem z dr Alzamorą była w pewnym momencie w śpiączce medycznej przez 45 dni. Nabawiła się również polekowego zapalenia wątroby, które zostało spowodowane przez przepisane leki.
Rodzice Glendy nabyli olej CBD ze Stanów Zjednoczonych, co przyniosło pewną redukcję napadów. Jednak kupowanie importowanego oleju CBD nie było opłacalne dla rodziny, więc dr Alzamora znalazł lokalne źródło oleju. A przynajmniej tak myślał.
Okazuje się, że olej CBD nie został zdekarboksylowany, a Glendy faktycznie przyjmowała CBDA. Zostało to później potwierdzone, gdy olej został wysłany do analizy w kalifornijskim laboratorium. I wiecie co – jej drgawki zmniejszyły się jeszcze bardziej. W rzeczywistości, według najnowszych obliczeń, Glendy, obecnie 16-letnia, ma tylko dziesięć napadów rocznie i nie przyjmuje już żadnych farmaceutycznych leków przeciwpadaczkowych. Jej rozwój poznawczy, lęk, zachowanie przypominające autyzm i ogólna jakość życia uległy znacznej poprawie od czasu przejścia na olej CBDA.
„Chociaż już osiągałem dobre wyniki u moich pacjentów z leczenia kannabinoidami zawierającymi THC i CBD”, mówi dr Alzamora, „CBDA jest szczególnie skuteczne w leczeniu epilepsji, choroby Parkinsona i stanów zapalnych. Dla mnie kwasowe kannabinoidy otwierają całe spektrum możliwości terapeutycznych.”
Ale naukowcy medyczni wciąż muszą się wiele nauczyć o wielu mechanizmach działania CBDA w odniesieniu do padaczki i innych schorzeń. „Osobiście będę zbierać więcej dowodów, które mam nadzieję przyniosą korzyści pacjentom” – zapewnia Alzamora.
PRZECIWZAPALNE CBDA
W przypadku padaczki Glendy spowodowanej chorobą autoimmunologiczną możliwe jest, że jej pozytywna reakcja na CBDA może być częściowo związana z działaniem przeciwzapalnym kannabinoidu kwasowego, które może wystąpić z powodu jego roli jako selektywnego inhibitora Cox-2.
Istnieją dwa rodzaje enzymów cyklooksygenazy (Cox): Cox-1 utrzymuje prawidłową wyściółkę żołądka i jelit, a Cox-2 ma działanie prozapalne. Niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak aspiryna i ibuprofen, hamują zarówno enzymy Cox-1, jak i Cox-2. Hamując Cox-1, długotrwałe stosowanie tych leków dostępnych bez recepty może powodować poważne komplikacje żołądkowo-jelitowe.
W związku z tym opracowanie selektywnych inhibitorów Cox-2, które omijają Cox-1 i łagodzą objawy związane ze stanem zapalnym u pacjentów, oszczędzi im wszelkich niebezpiecznych, długoterminowych konsekwencji, ma zatem znaczenie terapeutyczne. Jako inhibitor Cox-2, CBDA wykazuje potencjał jako bezpieczniejszy niesteroidowy lek przeciwzapalny, chociaż badania na ludziach nie zostały jeszcze przeprowadzone.
Jedno z badań przedklinicznych wykazało również, że zmniejszenie aktywności enzymów Cox-2 przez CBDA może pomóc w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się pewnego rodzaju inwazyjnego raka piersi, charakteryzującego się wyższym niż normalne poziomem Cox-2. Kiedy komórki raka piersi były leczone CBDA przez 48 godzin, zarówno Cox-2, jak i Id-1, białko związane z agresywnym rozprzestrzenianiem się komórek raka piersi, były regulowane w dół, podczas gdy ekspresja Sharp-1, supresora przerzutów raka piersi, została zwiększona. Chociaż są to bardzo wstępne dane, sugerują, że w przypadku niektórych rodzajów raka piersi CBDA może powstrzymać rozprzestrzenianie się złośliwych komórek na inne części ciała.
SYNTETYCZNY ZWIĄZEK CBDA
W ciągu ostatnich kilku miesięcy profesor Mechoulam ponownie pojawił się na pierwszych stronach gazet, wprowadzając na rynek opatentowany syntetyczny ester metylowy CBDA. Z subtelnie zmienioną strukturą chemiczną, aby związek estru metylowego był bardziej stabilny niż CBDA, Mechoulam i jego zespół zaczęli badać terapeutyczne zastosowanie związku w stanach takich jak lęk, depresja, choroba zapalna jelit, nudności i wymioty oraz jako alternatywa dla steroidów.
Chociaż ta stabilizowana wersja CBDA może być łatwiejsza do pracy w laboratorium, szczególnie w przypadku opracowywania leków farmaceutycznych, wcale nie jest jasne, czy stanowi ona znaczącą poprawę jako metoda terapeutyczna w porównaniu z rzemieślniczymi konopiami lub produktami z konopi przemysłowych zawierającymi CBDA.
Gdy jest odpowiednio przechowywany w chłodnej, ciemnej szafce, z dala od światła słonecznego (lub nawet w lodówce przy gorącym klimacie), CBDA nie ma tendencji do degradacji, jeśli zostanie spożyte w ciągu kilku miesięcy. Jeśli jednak masz otwartą butelkę CBDA, która przez kilka lat była wystawiona bezpośrednio na światło słoneczne, prawdopodobnie nie będzie miała tego samego profilu kannabinoidowego, co kiedyś – a twój olej nośny mógł się zepsuć.
WPROWADŹ TROCHĘ CBDA DO SWOJEGO ŻYCIA
Dla świadomego konsumenta próbującego poruszać się po dzisiejszym, w dużej mierze nieuregulowanym rynku, obecność CBDA w ekstrakcie oleju z konopi sugeruje, że jest to prawdopodobnie produkt o pełnym spektrum działania, a nie preparat wykonany z izolatu lub destylatu CBD, z których oba wymagają ciepła do dekarboksylacji.
Jeśli zdarzy ci się mieć dostęp do kilku świeżych liści konopi lub kwiatów, możesz dodać trochę do sałatki lub smoothie. To łatwy sposób na wprowadzenie kwaśnych kannabinoidów do organizmu. Lub, jak zalecił dr Dustin Sulak na konferencji CannMed 2019 w Pasadenie, spróbuj wsypać niewielką ilość surowego pąka bogatego w CBDA do filiżanki herbaty – ciepło nie wystarczy do odwęglenia, a uzyskasz korzyści z tego dotychczas zaniedbywanego związku konopi.
Rzeczywiście, wydaje się, że po tych wszystkich latach życia w cieniu CBD, CBDA w końcu zyskuje uznanie jako bezpieczna i pod pewnymi względami silniejsza alternatywa dla swojego słynnego kannabinoidowego krewniaka. Dla tych, którzy już stosują olej CBD lub dla tych, którzy o nim myślą, warto rozważyć małe dawki produktu bogatego w CBDA.
Źródło:
Mary Biles „CBDA—THE RAW STORY” [w:] projectcbd.org